Egretta Garzetta
ՄՄ
«Ես քե՛զ եմ ընտրում». Մարիի բառերը տպվեցին Անաստասի ուղեղի մեջ։ Նայիր, թե ի՜նչ աղջիկ է մեծացրել։ Ինչպիսի՛ դուստր ունի այս մեկը։ Գերադասում է հոր պատիվը, քան թե իր զգացմունքները։ Նախանձի որդը խլրտաց կրծքում։ Բայց կուլ տալ ամեն ինչ անհնար է։
Մարատը հետևում էր Մարիին ու ընկերուհու արտասանած ամեն բառ սոսկալի տպավորություն էր թողնում նրա վրա։ Անաստասը զգում էր, որ այն բարակ թելը, որ կա իր ու որդու միջև, ևս մի վայրկյան կտրվելու է։ Ինչպե՞ս վարվել։
Մարատը վազեց օրիորդի մոտ ու պարզեց ձեռքը.
_Մարի՞…
Օրիորդը արցունքներով լիքը աչքերը բարձրացրեց նրա վրա, ապա նայեց հորը։ Սարիբեկը հասկանում էր ընտրությունը իր կողմ չի։ Սակայն աղջիկը շարունակում էր մնալ իր առաջ ծնկի իջած։
_Մարի՛,_հանկարծ լսեց Սարիբեկը այն մարդուց ումից երբեք չէր սպասի։
Անաստասը կանգնել էր որդու կողքին ու պարզել ձեռքը։
_Անաստաս գժվեցի՞ր,_բացականչեց եղբայրը։
Ի՞նչ է սա։ Աչքիս է երևու՞մ…
Սարիբեկը ապշած նայում էր հակառակորդին։ Պակաս ապշած չէին նաև Մարատը և դուստրը։
_Հայրի՜կ,_շշնջաց որդին։
Անաստասը տեսավ որդու աչքերում փայլող արցունքների մեջ խոր երախտագիտություն, որ վաղուց արդեն չէր տեսել։ Բայց ի՛նչ գին ունի այն, գիտեր միայն ինքը։
Սարիբեկը ոտքի ելավ ու ոտքի հանեց նաև աղջկան։ Նրան շատ ազդեց Անաստասի արարքը։ Երբեք մտքով չէր անցկացնի՛ որ այդ հաստագլուխը ընդունակ է նման քայլի։ Բայց կարելի է արդյոք հավատա՞լ։
