Ваграм Амаякович Оганджанян
Առակներ
Հանուն ապագայի
Ձմռան կեսին, Սիբիրի անտառում մի քաղցած գայլ, եղևնու տակ նստած, ցրտից սըթսըթում էր։ Մեկ էլ տեսնում է մի սև ոչխար, իր չորս ոտներով անտառ է մտնում։
– Վա՜յ, ոչխար ջան, էս ինչու՞ ես եկել մեզ մոտ,– զարմանքով հարցնում է գայլը։
Ոչխարն էլ, թե.
– Մեր փարախումը ապագա չկա, վերջը սպանդանոցն է, եկել եմ անտառում ազատ ու երջանիկ կյանք վայելեմ։
5.02.2018 թ.
Ջորու ցանկությունը
Ջորին դիմում է «Անձնագրային և վիզաների վարչություն».
– Խնդրում եմ իմ անձնագրում փոխեք ազգանունս։
– Բայց «Ավանակյանը» ձեր հոր ազգանունն է,– փորձում է հակաճառել անձնագրերի սեղանի վարիչ այծը։
– Չէ, ազգանունս փոխեք «Ձիունցի»։ Մորս ազգանունն ինձ համար ավելի հոգեհարազատ է։
– Բայց դա լուրջ պատճառ չի, ազգանունն ու անձնագիրը փոխելու համար։
– Լուրջ պատճառ ես ուզու՞մ։ Լսի՛ր, այ այծ, ես չեմ ուզում, որ իմ ժառանգորդները կրեն «Ավանակյան» նվաստացուցիչ ազգանունը, պարզ չի՞։
– Ի՞նչ ժառանգորդներ…,– զարմանում է այծը։
– Երեկ արու զավակ եմ ունեցել։
– Այդ դեպքում կփոխեմ ազգանունդ «Էշյանի», սա քեզ ավելի է սազում։
16.02.2018 թ.
Գայլի գանգատը
Մի օր շունը անտառում հանդիպում է գայլին ու հեգնանքով հարցնում է.
– Լսի՛ր, գայլ ախպեր, վաղուց էի ուզում հարցնել, ի՞նչ ես անընդհատ գիշերները նայում լուսնին ու անտեղի ոռնում։
– Գանգատվում եմ։
– Ու՞մ։
– Ճակատագրին։
– Ինչու՞։
– Որ ոմանց հավայի (անտեղի) հաչելու համար հաց է տալիս։
23.03.2018 թ.
Դիպլոմավորները
– Լսի՛ր, բայց ինչ անկամ, անգետ ու խղճուկ անասուններ եք դուք,– ասաց շունը ոչխարին։
– Սխալվում ես բարեկամս, գիտե՞ս ինչքա՜ն դիպլոմավոր ոչխարներ կան մեր հոտում։
25.03.2018 թ.
Մարագի պարծանքը
Քամին աղբը բերեց ու լցրեց մարագը։
Մարագը գոռոզացավ.
– Հիմա ես էլ եմ ազգային ժողով։
20.10.2018 թ.
Արժե՞ր ալեկոծվել
Ծովը հողմ ու փոթորկից վրդովվեց, ալեկոծվեց և նրա կատաղած ալիքները զարյութով մի կտոր աղբ դուրս նետեցին ափ:
– Ծո՛վ, և արժե՞ր արդյոք, որ այս մի կտոր աղբի համար դու այսպես տարրերքով ալեկոծվեիր,– հարցրեց ճայը:
9.07.2016 թ.
Սուտամեռուկի
Աղվեսին ասում են.
– Աղվես ախպե՛ր, բա ասում էին մեռե՞լ ես:
– Չէ, հա՜, հավերի հետ «գնա մեռիր՝ արի սիրեմ» էի խաղում:
09.01.2017 թ.
Երջանիկ կյանք
Ձմռան կեսին, Սիբիրի անտառում մի քաղցած գայլ, եղևնու տակ նստած, ցրտից սըթսըթում էր։ Մեկ էլ տեսնում է մի սև ոչխար, իր չորս ոտներով անտառ է մտնում։
– Վա՜յ, ոչխար ջան, էս ինչու՞ ես եկել մեզ մոտ,– զարմանքով հարցնում է գայլը։
Ոչխարն էլ, թե.
– Մեր փարախումը ապագա չկա, վերջը սպանդանոցն է, եկել եմ անտառում ազատ ու երջանիկ կյանք վայելեմ։
5.02.2018 թ.
